Ruhum karantinadayken
Ruhum karantinadayken.. 1 Mayıs 2020 Bu sıralar yazmıyorum.. Telefonumun notlarına da bir kaç cümle düşmüyorum. Öyle boş boş yaşıyorum işte. Senin veya diğerlerinin gibi. Herkes gibi .. Bir virüs çıktı ortalığı kattı karıştırdı. Evden çıkmadan da çok alâ yaşayabilirim diyen ben! Ben bile çok sıkıldım. Yağan yağmuru penceremden izlemek, balkondan gökyüzünü izlemek hayal gibiydi ama ben bir yerde sıkışmış gibi hissediyorum, istesem sesimi duyurabilirim birilerine ama bağırmıyorum! evet evet tam olarak bu.. Çünkü mecalim kalmadı. Ne oldu demesinler, anlatamam.. Kelimelere çok mu anlam yüklüyorum acaba , insanlara daha da fazla. Neden, bu kadar daralmış, sıkışmış halim. Bilmem ... Geçer mi dersiniz... Belki sadece karantina bunalmışlığı ve olanları fazla önemsemem düşünmemle ilgilidir... Peki o zaman iyi geceler... İlham periniz yazıyor..